Sen i jeszcze trochę więcej snu.

Jak to mówią, "all habits die hard", tak więc było to tylko kwestią czasu kiedy po raz pierwszy zaśpię na zajęcia. To, że teraz jestem na studiach, a nie w liceum i już nie będę mogła sobie wszystkiego usprawiedliwiać tak po prostu, od ręki, nic nie zmienia. 

No i stało się, trzeci tydzień, ćwiczenia z biofizyki na 9:45, a ja z przerażeniem zobaczyłam na telefonie godzinę 10:20... Standardowo budzików nie pamiętam, okazało się, że może i systemowe dzwoniły, ale ich wyłączenie jest zdecydowanie zbyt proste i robię to nieświadomie, natomiast aplikacja, która nie jest taka łatwa do przeskoczenia, nawaliła... Chyba muszę zainwestować w jakiś klasyczny budzik, bo mój telefon zbyt często ma ostatnio humory i się buntuje.

Tak więc nie poszłam na zajęcia, jak pech to pech, bo to jedyny przedmiot, na którym już mam jedną nieobecność (co mogłoby być materiałem na osobny wpis, ale w skrócie, jak ktoś wydaje się nie być pewniakiem to po prostu należy go za pewniaka nie brać, bo na ogół tego typu przeczucia są słuszne, a nie ma co uczyć się na własnych błędach jak można na cudzych...).

Gdyby nie to, nie musiałabym nawet nic odrabiać, bo regulaminowo można opuścić bezkarnie jedne zajęcia, a tak będę musiała przejść się w któryś dzień z inną grupą. Postaram się załatwić to jeszcze w tym tygodniu, bo czwartek i piątek mam lajtowe, a chcę mieć to jak najszybciej z głowy.

Dziś zabieram się za naukę, podobno najtrudniejszej części osteologii, czaszki. Co prawda, w odróżnieniu od większości pozostałych grup, mój asystent nie narzuca nam jakiegoś zabójczego tempa i jeszcze nie musimy do tego zaglądać, ale skoro mam czas to zacznę wcześniej, będę miała szansę lepiej to ogarnąć, a może też zajrzeć do zaległości/powtórzyć choć trochę poprzedni materiał.

Umówiliśmy się już na pierwsze kolokwium, a ja mam wrażenie, że z każdym nowo nauczonym rozdziałem, zapominam wszystkiego co było wcześniej...